محل سکونت با خانواده همسر
یک موضوع بحث برانگیز در بحث پیش از ازدواج طرح سوالِ مرتبط با محل سکونت همسر هست. به خصوص محل سکونت با خانواده همسر
برخی خانواده ها پس از عمری از زندگی خانوادگی اقدام به ساخت آپارتمانی می کنند و هر واحد آن را به یکی از بچه ها می دهند.
البته به شرط ازدواج.
بعضاً به نام بچه ها هم نمی زنند؛ عروس که جای خود دارد!
بنابراین خواستگاری می روند و می گویند پسرشان خانه دارد
و آنهم به این صورت که یکی از واحدهای ساخته شده را در اختیار می گذارند.
در این اوضاع ید اقتصادی به عنوان مشاور روانشناس با تجربه پیش بینی می کنم که خانواده ها از این موضوع استقبال کنند
و اگر هم خیلی زرنگ هستند بگویند یا شرط کنند که مثلا پس از 2 سال یا 5 سال از این مکان جابجا شوند.
پیش از این دوران یعنی قبل از سال 96 خرید خانه برای خیلی ها امکان پذیر بود. الان خرید خانه برای مرفهان امکانپذیر است.
پس ازدواج هم اقدامی لوکس محسوب می شود. عبارتی که سالها پیش مطرح کردم.
که در بهترین حالت ، برای درصد اقلیتی از جامعه امکان پذیر است.
حال با این شرح وضعیت جامعه، ساختن آپارتمان برای پدری که سالها زحمت کشیده افتخاری است و احتمالا مایه فخر و مباهات!
ولی آیا سکونت عروس در این آپارتمان هم مایه سعادت و خوشبختی خواهد بود؟
بعید است.
توصیه متخصص مشاوره ازدواج
تصور کنید ما توصیه اکید می کردیم در آپارتمانی که خانواده همسر ساکن است، نروید.
هنوز هم اصرار داریم
زیرا در بیش از 90 درصد مراجعان گزارش تنش و مشاجره دیده ایم.
خواننده اگر مخالف است ، از دید خودش صرفاً درست است.
ما به عنوان روانشناش و مشاور خانواده به شدت اصرار داریم از این شرایط فاصله گرفته شود.
اما گاهی چاره ای نیست.
خب، ممکن است برخی خود را با شرایط سازگار کنند.
با این حال شرط احتیاط این است که برای مدتی ساکن شوند و پس از مدتی از آن محل خارج شوند.
در اینجا صحبت از آپارتمانی است که والدین در یکی از طبقات ساکن هستند و دیگر اعضای خانواده در طبقات دیگر
معمولا تنش زیاد است و لزوماً مهارتهای ارتباطی قوی نبست.
تجربه نشان از مشکلات عدیده زن و شوهران دارد در چنین آپارتمان هایی.
لذا بر خلاف فکرِ به ظاهر هوشمندانه ای که خانواده ها برای ساختن آپارتمان دارند،
معمولا تجربه نشان می دهد که باید خارج از این محیطها زندگی کرد و فاصله را از خانواده ها حفظ کرد.
این به نفع خانواده ها هم هست!
