ذهن، بدجنس است!
ذهن، بدجنس است! ذهن همیشه دوست شما نیست!
چون یک توانایی دارد به نام ارزیابی کردن که خیلی جاها بدردمان می خورد.
اما گاهی روباه مکار است!
چون قضاوت می کند، آدمهای اطراف، همسر و روانشناس و بسیاری دیگر را که تو بدی…
پسر بدی هستی…
کارت خوب نیست….
چون خطا کردی، باز هم تکرار می کنی….
ذهن توانایی بی پایانی برای ارزیابی کردن دارد.
و این خطری است زیرا گاهی فراموش می کنیم که ما ذهن داریم، اما تماماً ذهن نیستیم!
بعضیها تماماً ذهن هستند و در دام ارزیابی هایی می افتند که کلی است، مبهم است و راه حلش هم این است که باید عینکی رو که
گذاشتن بردارن.
به یک باور سخت نچسبند…
فقط با یک عینک نگاه نکنند!
وقتی به ذهنمان می چسبیم تماس خود را با این موضوع از دست می دهیم که ما انسانهایی هستیم که ذهن داریم، نه انسانهایی که
ذهن هستیم.
در نتیجه چنان به یک تجربه ی درک شده توسط خودمان می چسبیم و حتی تعمیم می دهیم که انگار واقعیتی است که می بینیم در
حالی که عینکی به چشم داریم و با آن مشاهده می کنیم.
جالب این جاست که افرادی که به مرور زمان تجربه هایی در زندگی بدست می آورند و سن شان بالا می رود خیلی تمایل پیدا می کنند
حاصل تجربه هایشان را تبدیل به “یک عینک” کنند و با همان “عینک” به روزگار نگاه کنند!
و همان را درست بدانند.
توصیه روانشناس و مشاور
راه حل، برداشتن عینک است.
تجربه ها در کنار همه ی فایده هایی که دارد یک خطر بزرگی دارد و آن اینکه از ما آدمی تک بعدی بسازد.
از ما آدمی بسازد که فقط با یک عینک نگاه کنیم.
این یعنی انعطاف ناپذیری و توصیه روانشناس و مشاور این است که از این طرز نگاه فاصله بگیرید.
شاید ذهن شما به یک تجربه نزدیک تر باشد اما جایی که می خواهید بگویید “تجربه فلان چیز را نشان می دهد”، کمی مکث کنید..!
